De Sterrentas

Wie mij een beetje kent weet dat mijn hoofd werkt met zogenaamde ‘laatjes’ als gevolg van mijn rijke leven. Ik organiseer, leef, werk, reis en besta bij de gratie van genoemde volgordes. Wanneer ik iets niet goed heb verstaan of gelezen verdwijnt dat nooit meer van mijn harde schijf. Ik zal elke associatie met het onderwerp in kwestie ‘langs het laatje’ moeten om in het volgende laatje te komen. In de tijd dat ik écht niet op woorden kon komen, woorden verwarde of ze zag en niet uitgesproken kreeg (topscoorder, snapchat etc.) was dit best hilarisch.

Ik denk nog geregeld dat het zo onlogisch is dat ik vocal trips ben gaan organiseren. Als je het mijn oude jeugdvriendinnen vraagt zullen ze je vertellen hoe verbaasd ze waren dat ik überhaupt mee terugkeerde na de eerste Tienertour. Mijn gevoel voor richting en logica, inschattingsvermogen en motoriek was niet bepaald ontwikkeld en zo stond ik ineens in Hendrik-Ido Ambacht in plaats van in Zwolle. (Maar hey, ik kon weer andere dingen, en het was nooit saai). En de meeste mensen met reisinteresse willen meer van de wereld zien. Ik heb die behoefte nooit gehad. Er staan nog drie bestemmingen op mijn bucket list en als ik die om welke reden dan ook niet zie dan heb ik daar ook vrede mee.

Groot ontzag had ik voor de mensen die de ogenschijnlijk logische volgorde op de luchthaven konden onthouden. Als ik het net dreigde te snappen staarde ik na een toiletbezoek gedesoriënteerd de enorme ruimte in. Me concentrerend op het vorige laatje, om vervolgens mijn medereizigers op slechts 4 meter afstand te zien gebaren dat ze daar waren. Een vriendin van mij noemt het ‘coördinatieblindheid’ en in mijn ogen dekt dat absoluut de lading.

Inmiddels kan ik het. Op mijn eigen manier. Zonder paniek of stress en zelfs met plezier. Want ik heb een eigen systeem. Als we op vakantie gaan en iemand vraagt: ‘Eh, mijn oplader en zorgpas, waar zijn die?’ of ‘oeh, is er een zakdoekje?’ of ‘paracetamol hebben we niet bij de hand zeker…’ of ‘shit ik heb mijn zonnebril laten liggen’ heb ik één antwoord: In de Sterrentas! De Sterrentas ligt altijd voor in de auto. Voor vertrek stem ik af wat erin moet, via eindeloze laatjes en eindeloos op en neer lopen. Als het moet tover ik er een konijn uit als was het een hoge hoed. Maar het is geen hoge hoed. Het is: een tas met sterren erop. Aanvankelijk was het een kleurrijke schoudertas van Scapino met een rits. Toen de tas overleed na eindeloos uitwassen en het vervangen van de rits was ik verdrietig. Ik zocht naar een nieuwe Sterrentas. Maar niks voelde zoals mijn oude Sterrentas. En toen was het HalfMamadag 2020. Janne, Willem en Sjoerd ontwierpen een nieuwe Sterrentas en regelden zelfs een rits. Uitzinnig van vreugde probeerde ik hem uit en inmiddels is de tas ingeburgerd bij de vocal trips en vakanties van De Verhoofjes.

Op vakantie is er nog een tas met een eigen systeem, en dat is de Huttopiatas. De tas vertegenwoordigt de natte cel, verzorgingsproducten en dingen die je nodig zou kunnen hebben zoals een scheerlijn, wasknijpers, pennen, oordopjes, naald en draad of Vanish. Maar dat, lieve kinderen, is weer een ander verhaal.